LENTEMAGIE IN HET HALLERBOS

Op amper enkele kilometers van onze hoofdstad, in de achtertuin van het Witse stadje Halle, ligt het oeroude Hallerbos. Ieder jaar in de lente vindt er een sprookjesachtig fenomeen plaats dat duizenden bezoekers uit binnen en buitenland naar Halle lokt. Een blauwe tsunami van miljoenen wilde hyacinten trekt dan door het bos, een natuurlijk fenomeen dat je minstens één keer in je leven moet gezien hebben.

Ieder jaar zakken ze weer bij bosjes af naar het Hallerbos, zelfs van ver buiten onze landsgrenzen: natuurliefhebbers, romantici, wandelfanaten en vooral hordes fotografen. En zoals de naam al doet vermoeden, het Hallerbos ligt op een boogscheut van Halle. Met 542 ha is het het meest uitgestrekte bosgebied tussen Zenne en Zoniën. Van midden april tot begin mei verandert het in een wonderlijke sprookjeswereld: miljoenen wilde boshyacinten vormen dan een blauwe bloemenzee van zo’n 250ha. Het is een uniek schouwspel dat je nergens anders te zien krijgt. Als je de trotse Hallenaars mag geloven is het zelfs het grootste bloementapijt met wilde hyacinten van de hele wereld.

Van oer(oud)woud tot bos. Het Hallerbos mag dan bekend staan als een magisch sprookjesbos, deze dame heeft in haar lange geschiedenis al heel wat te verduren gehad. Het bos zelf is een restant van een gigantisch oerwoud, in de letterlijke zin. De eerste geschriften over dit bos dateren van 686, toen het nog Kolenbos heette. Het strekte zich uit van de Vlaamse Ardennen tot in de Maasvallei. In de Romeinse tijd begon het bos te verbrokkelen. In 1777 was het Zoniënwoud in het oosten nog verbonden met het Hallerbos, maar in de 19^de eeuw werden ook zij gescheiden en ging de ontbossing verder.

Slachtoffer van de Grote Oorlog. Ja, ook hier heeft WOI grote ravage aangericht. De Duitsers lieten alle grote, soms eeuwenoude bomen kappen om met het hout hun loopgraven te verstevigen. Het bos bleef verweesd achter. Pas 11 jaar na de oorlog, in 1929 kwam het in handen van de Belgische staat ter compensatie voor geleden oorlogsschade. De herbebossing begon en duurde 20 jaar. Het verklaart meteen waarom je in dit oeroude woud enkel vrij jonge bomen ziet.

Aftellen. Het Hallerbos mag er het hele jaar door wezen. De gigantische mammoetbomen, het uitgesproken reliëf met een plateau van 120 m, de soms steile hellingen en de opborrelende bronnen in de vijf valleien maken er een uitzonderlijke plek van. Wij hebben ze niet gezien, maar toch lopen er reeën, vossen, wezels en zelfs bunzings rond in het Hallerbos. En blijkbaar vind je er meer dan 105 vogelsoorten. Voorlopig ligt het bos er nog wat kaaltjes bij, maar dat kan razendsnel veranderen. Enkele zonnige dagen en het hele bos staat in bloei. Timen dus.

Irreële blauwe zee. Het bos kan het hele jaar op veel bezoekers rekenen, maar vanaf midden april is de toeloop enorm. Dan vinden ook een heel wat buitenlanders hun weg naar het Hallerbos. Toen een vriendin ons vorig jaar meenam waren wij helemaal van de kaart. Het lijkt zo onrealistisch, op een steenworp van onze hoofdstad. Het begint met een paar blauwe vlekjes in het woud, tot plots het hele bos blauw kleurt. De geur, de rustgevende kleur, het is quasi irreëel. Het is dan ook een echte publiekstrekker. Een natuurfenomeen waar blijkbaar erg veel mensen kilometers ver voor willen rijden. De twee volgende weken trekt het bos duizenden bezoekers aan, maar als je zoals wij wacht tot op het einde van de dag, heb je het bos bijna helemaal voor je alleen. Genieten is dan nog het enige wat je te doen staat.

Meer info over het Hallerbos vindt je op www.hallerbos.be

Eet-tip: combineer je bezoek aan het Hallerbos met een leuk restaurant: Les Eleveurs Halle: www.les-eleveurs.be & www.facebook.com/restaurantleseleveurs